Dhe ti heshtë...

Nga një djallë i fshehur në secilin fle.
Mos i thirr të djallshmës
as kur gjërat duken ndryshe nga që janë.
C'u zgjuen histerit, t'më grryejn aty ku je;
ku han veten tënde në timen.
Sa u patem dashur
t'mbërthyer si binjakë siamez
në zemër arre ngujuar.
Vijn duke u ngushtuar hapsirat
kur brylon zhgënjimi deri në lëndim.
Sa dhemb te vetja, ma shumë se gjithku tjetër.
E ti heshtje !
Si t'lshoi kur cdo humbje ka të veten...;
..mejte dhimbje shekullore
tani tonën ta meje...
''(Pika më raft sa ti deshta shpatullat)''.