N'rima që ngecin
po shprushet veq pushi i dhembjes
qindëvjeqare;
..sonte, më pakë nëpër plagë
më ca nëpër frikë...
Në akorde t'zemrës
luan drithmë gjethi.
Veshtrimin qetsues kërkoi,
ani pse e gjejë vetëm në mendje,
ani se nuk e di ku mund të ishin
sy të tillë. Më s'kan orë mungesat e gjata;
jan njësuar në një të ftohët e t'pafund
që nuk le kthim
për mallë as për harrim,
a për ceremoni humbjeje.
Të tjerë janë sonte këtu
dhe kësaj radhe, ata po heshtin.
..E unë po hecë, megjithate,
në valë ajri e përmes turmës,
tentoi të shkelë horizontin
e gravitacioni i tokës më shpërfillë.