E shihja,
tek e largonte ecja vëmendshëm.
Dëshira e fjetur i fliste me zërin e heshtur.

Në peshore të hamendjes
të tjera arsye i peshonin më rand.
Koka i varej mbi supe.

Mund ta ndalja , sa ti rrëfeja ,
se dashuria peshon më shumë në damar të zemrës.
..por e lashë të ikte.
E lashë !

Mbeti vetëm një re blu;
..se mbi të flinin t'përhiturit
ëndrre t'pa paprekur
ndonjiherë !