U rjep gëzofi i drenushes,

nga duart e kreatorit të modës,

u ba veshje indiane për trupin e shigjetarit

që ndjellë zagarët pas.

Kundërmon largë.

Dashuria u ba dash,

për sofrën e indianit

dhe mëshiruesit e tij.

A nuk e shehë se po ngrin udhëve mendje-''vogla''

Voglushe - kukulla në skenë po mërdhin.

Kërcëllimen e dhëmbëve a s'po e ndien

mija milje largë.

Ay i treti jasht dhomës duhet ta ndiej,

ai që mbulon ftyren me marre

e fshihet si piroman.

Tani kot do të prisje.

As shtegëtaret gjithmon s'rikthehen,

se dhe ata kan një moshë.

Derisa indianit t'i kaloi dehja

dhe kanga ti përfundoi,

dikush dhimbjes i shkon në fund.

E unë të thoja pritmë

sa të arrijë deri aty...

Dhe ja ku jam

në flatrim, në largim...

Qielli paska hapur krahët

si ishujt e Anktartikut.