Nji nate të madhe

ra drita nga qielli i hapur

mbi këtë djep te shejt.

Si t'ishte e mrrime e ruajta,

foshnjen që lindi

prej nji rrezeje të vetme.

Shtrydha

edhe piken e fundit te gjinit,

kur përvajej neteve

te gjata dimrore.

Ehuu !Sa gjatë e nanurisa,

si ditëve kur gugatej

nën gudulisje.

E sa dhimbshëm

ia përkundja andrrat

dhe ia ktheja ne përrallë të bukur.

Po ja..

Aty ku vritet gruaja,

as burri s'asht gja me i fort.

Edhe Othello i madhi

u vra nji dite,

tek humbi Desdemonen perjetshem.

Po ne,

për nji fije floku u mbajtëm

dhe për një fije rrezeje qëndrum.

O, une e di cka mund me ba heshtja,

kur mbi dhimbjet më të mëdha

s'do mundesh as me u qa.

E po s'munde me than,

klithë e shaj po deshe,

vetëm mos hesht.

Ma kurr mos hesht...të lutem.