Fyelli binte për dike,

e aq ëmbël në duart e bariut

por une nuk isha vasha.

Paloj pajën e kuqe

mbi shtratin e bardhë

e duart drithërojn.

Gjithcka ishte qendisur aty

mbërthyeshëm

dhe ruajtur me xhelozi.

Tani kuptoj gjithcka

dhe s'di ku të var cajkën

e stinëve të mia.

Mbyllë dryrin,

dhe bëj të verbëren

të qajë mbi arkën e ngujuar.

Shmangem me dritën brenda veti,

tue mbjell rënkim,

për dy të dashurat e mia.